سبد خرید شما خالی است.
عملیات حرارتی پسگرمایی برای حصول به منظور های مختلف بعد از جوشکاری فلزات و آلیاژها در پاره ای موارد ضروری می باشد. چنانچه عملیات حرارتی بعد از جوشکاری توسط مهندس جوش لازم تشخیص داده شود ، داده های مربوط بدان بایستی در WPS گنجانده شود.
عملیات حرارتی پس از جوشکاری به طور عمده برای تنش زدایی فلزات جوشکاری شده به کار گرفته می شود اما علاوه بر آن ممکن است برای منظور های دیگر ، تقویت خواص مکانیکی ، مقاومت به خوردگی ،افزایش سختی و غیره نیز تجویز گردد.
درجه حرارت ، شیب افزایش دما ، زمان نگهداری ، و شیب سرد شدن ، پارامتر های مهمی هستند که باید به عنوان داده های پسگرمایی در WPS آورده شوند.
ترکیب شیمیایی ،ضخامت و سایر ابعاد ، شکل هندسی و کاربرد قطعه به عنوان عوامل موثر در انتخاب دما و سایر پارامتر های پسگرمایی محسوب می گردد. در استاندارد های مختلف نظیر ASME فلزات و آلیاژها بسته به نیاز یا عدم نیاز به پسگرمایی و نیز نوع پسگرمایی مورد نیاز ، به دسته های مختلف طبقه بندی شده اند. همچنین پارامترهای مربوط به پسگرمایی نیز در این قبیل استاندارد ها تعیین و گاهی الزام گردیده است.
به طور مثال طبقه بندی پسگرمایی برای فولادها در استاندارد فوق به قرار زیر است :
برای دیگر مواد :